Theereizen naar Taiwan

Waarom Taiwan een paradijs is voor oolongliefhebbers

Het is moeilijk om over thee te praten zonder Taiwan te noemen. Dit eiland, gelegen ten oosten van het Chinese vasteland, ademt theecultuur zoals Italië pasta ademt. Taiwan is een van die zeldzame plekken waar de combinatie van klimaat, hoogte, kennis en traditie samenkomt in een sublieme theecultuur. Vooral voor wie houdt van oolongthee is Taiwan een regelrechte oase. Het eiland produceert enkele van de meest verfijnde oolongs ter wereld, met delicate aroma’s die je in één slok meevoeren naar mistige bergen en zacht kabbelende beekjes.

Oolongthee is halfgeoxideerd en zit qua smaak en beleving ergens tussen groene en zwarte thee in. Maar dat klinkt simplistisch: de waarheid is dat Taiwanese oolongs een eigen universum vormen. Of je nu een beginner bent of een doorwinterde theefanaat met een yixingpot in je koffer, Taiwan laat je niet los. Van de bloemige Dong Ding tot de romige Milk Oolong of de mysterieuze Oriental Beauty – elke streek heeft zijn eigen signatuur, zijn eigen ritme. 🌱

Wie naar Taiwan reist met thee als leidraad, ontdekt meer dan drank. Je ontdekt een ritueel, een levenshouding, een diepe verbondenheid met de natuur. Geen overdrijving: voor sommigen is het haast pelgrimstocht. En wees eerlijk, wat is er zinvoller dan een reis die geur, smaak én stilte verbindt?

De beste regio’s om te bezoeken als theereiziger

Wie Taiwan doorkruist met thee in het achterhoofd, komt al snel in contact met regio’s die haast legendarisch zijn. Elk gebied heeft zijn eigen microklimaat, hoogteverschil en theesoort – en een bezoek betekent niet enkel proeven, maar ook ervaren. Geen sneltoerisme hier, maar traag genieten, thee slurpen met boeren die hun leven lang dezelfde struiken verzorgen. 🫖

Alishan, bijvoorbeeld, is een van de bekendste hooggelegen theeregio’s. Op zo’n 1000 tot 1600 meter hoogte vind je hier de iconische Alishan High Mountain Oolong. De ochtendnevel, de ijle lucht en de rustige handen van de boeren maken dat deze thee een zachte, boterige smaak krijgt met een zweem van orchideeën. Ik herinner me nog hoe een oude vrouw me in haar houten theehuisje een oolong schonk die bijna rook als een lenteochtend na regen. Magisch.

Verder is er Lishan, nóg hoger, met theetuinen die tegen de 2500 meter aanleunen. Hier zijn de omstandigheden zo streng dat de blaadjes traag groeien, en die traagheid vertaalt zich in een intens aroma met minerale toetsen. Geen makkelijke thee, maar wel eentje die blijft nazinderen. Sommige kenners beschouwen Lishan-oolong als het summum van Taiwan, en wie ben ik om hen ongelijk te geven?

Dan is er ook nog Shan Lin Xi, letterlijk “bos aan de rand van de berg”, bekend om zijn frisse, lichtzoete theeën met een elegante afdronk. Ideaal als je houdt van thee die niet te zwaar is, maar wel karakter toont. Wie daar een paar dagen doorbrengt, zal merken dat de stilte van de bossen zich vermengt met de smaak in je kopje.

Wat maakt Taiwanese oolong zo bijzonder?

Het verschil zit hem in de details – en in de ziel, als ik even poëtisch mag zijn. Taiwanese oolongs onderscheiden zich door een subtiele oxidatie (vaak tussen de 15% en 70%) en een zorgvuldige verwerking. In tegenstelling tot industriële thee wordt hier vaak met de hand geplukt, gerold, gedroogd en geroosterd. Het is een arbeidsintensief proces dat zich niet laat haasten. Sommige oolongs worden zelfs in meerdere fasen geroosterd, verspreid over weken of maanden, om de smaak perfect in balans te brengen.

Wat mij persoonlijk telkens opnieuw raakt is de trots én bescheidenheid van de Taiwanese theemakers. Ze spreken zelden in grote woorden, maar wat ze doen, doen ze met toewijding en zachtheid. Veel plantages zijn kleine familiebedrijven die generaties teruggaan. En het zijn precies die wortels – zowel letterlijk als figuurlijk – die Taiwanese thee zo diep geworteld maken in smaak en ziel.

Daarnaast speelt de hoogte een cruciale rol. Hoe hoger de tuin, hoe trager de groei van de theeplant, wat leidt tot een complexer smaakprofiel. Combineer dat met het vochtige, mistige klimaat en je krijgt een soort natuurlijke slow food voor de theewereld. Het resultaat? Aroma’s die dansen op je tong: van honing tot abrikoos, van hooi tot jasmijn, soms zelfs een vleugje room.

Hoe plan je een theereis naar Taiwan?

Een theereis naar Taiwan hoeft geen logistieke nachtmerrie te zijn, maar een beetje voorbereiding maakt het verschil. Mijn eerste advies: kies één of twee regio’s om echt in te duiken. Taiwan lijkt klein op de kaart, maar de bergen en het binnenland maken verplaatsingen soms trager dan verwacht. Wie zich beperkt tot bijvoorbeeld Alishan en Chiayi, kan al een week vullen met bezoeken, proeverijen en gesprekken. Reizen met een open hart en lege thermos is een goed begin. 🧳

Plan je reis in de lente of herfst – dan is het oogstseizoen, en zie je de velden letterlijk tot leven komen. Sommige theeboerderijen verwelkomen bezoekers voor proeverijen, rondleidingen of zelfs meewerkdagen. Dit laatste is niet alleen bijzonder leerzaam, maar ook verbindend: je raakt letterlijk in contact met het blad dat straks in je kopje drijft.

Accommodatie is vaak kleinschalig: denk aan eenvoudige guesthouses, homestays of theehuizen met kamers. Een aanrader: overnachten bij een theeproducent. Sommige families bieden logies aan waarbij je samen ontbijt, thee drinkt en bij het roosteren mag meekijken. Daar leer je meer dan in duizend YouTube-filmpjes. En bovendien word je wakker met de geur van vers geplukt blad. Wie wil dat nu niet?

Qua vervoer is een combinatie van trein, taxi en af en toe een huurauto handig. In de steden zoals Taichung en Taipei kan je makkelijk met openbaar vervoer reizen, maar voor de theevelden is een auto (met chauffeur of zelf) vaak efficiënter. Vergeet niet een thermos en notitieboekje mee te nemen – de hoeveelheid smaken die je tegenkomt vraagt om reflectie, al is het maar voor jezelf.

Welke theemomenten mag je zeker niet missen?

Er zijn van die theemomenten die je niet vergeet. Het zijn geen evenementen in de klassieke zin, maar eerder ontmoetingen. Een oude boer die zonder veel woorden een vier jaar oude geroosterde oolong schenkt. Een theehuisje in Taipei waar je op tatamimatten zit en kijkt hoe de regen zachtjes tegen het bamboescherm tikt. Een namiddag waarop je urenlang thee drinkt met mensen die je pas net kent – verbonden door stilte, blad en water.

In Taipei zelf is Maokong een populaire plek om thee te proeven. Met een kabelbaan bereik je de heuvels ten zuiden van de stad, waar theehuizen zich als wolken langs de heuvels scharen. Hier drink je thee met uitzicht op de skyline – een zeldzame combinatie van natuur en stad, van rust en ritme. 🍃

Maar misschien nog indrukwekkender is een traditionele gongfu-cha ceremonie bij een boer in de bergen. Geen commercieel gebeuren, maar een eenvoudige houten tafel, een keteltje en handen die weten wat ze doen. Je leert er meer over water, timing en aandacht dan je ooit voor mogelijk hield. En als je geluk hebt, krijg je een zakje mee van de oogst van het jaar – iets dat je thuis zal doen terugverlangen naar het eiland van de oolong.